24 maja 2017 r. w Senacie, w ramach obchodów ogłoszonego przez Izbę Roku gen. Józefa Hallera, odbyła się pierwsza część konferencji "Generał Józef Haller – współtwórca niepodległej Rzeczypospolitej", organizowanej przez komisje: Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą oraz Obrony Narodowej we współpracy z Uniwersytetem Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Obecne były m.in. krewne gen. Józefa Hallera – Barbara Haller i prof. Maria Dzielska.
W opinii przewodniczącej Komisji Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą senator Janiny Sagatowskiej jesteśmy zobowiązani do przypominania takich postaci jak gen. Józef Haller, dla którego dobro Rzeczypospolitej było najwyższym prawem. Jak stwierdził przewodniczący Komisji Obrony Narodowej senator Jarosław Rusiecki, Józefowi Hallerowi bliskie było myślenie o Polsce jako wspólnie budowanym dobru. Z kolei rektor Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego ks. prof. Stanisław Dziekoński podkreślił, że życie Józefa Hallera było wcieleniem jego ideałów.
Biografię gen. Józefa Hallera przedstawił prof. Krzysztof Tarka z Uniwersytetu Opolskiego. Podczas spotkania w Senacie omówiono szczegółowo karierę wojskową i działalność polityczną "Błękitnego Generała". Uczestnicy konferencji wysłuchali również archiwalnego nagrania wywiadu z Józefem Hallerem dla Radia Wolna Europa, w którym opowiadał on o powrocie do Polski w 1919 r., walkach polsko-ukraińskich w Galicji Wschodniej i na Wołyniu oraz zaślubinach Polski z morzem.
Józef Haller – urodzony 13 sierpnia 1873 r. w Jurczycach polski polityk prawicowy, legionista, Generał broni Wojska Polskiego. Studiował w Wojskowej Akademii Technicznej w Wiedniu. Służył w armii austriackiej. Dowódca II Brygady Legionów podczas I wojny światowej. Po wojnie utworzył we Francji tzw. Błękitną Armię, na czele której objął w imieniu Polski Pomorze Gdańskie w 1920 r. Dowodził armią ochotniczą w czasie wojny polsko-bolszewickiej. Poseł na sejm w latach 1920-1927. Krytykował Józefa Piłsudskiego, a także Narutowicza po objęciu przez niego urzędu prezydenta. Został przeniesiony w stan spoczynku po przewrocie majowym w 1926 r. Współtwórca powstałego w 1937 Stronnictwa Pracy. Minister oświaty w rządzie Władysława Sikorskiego w latach 1940-1943. Zmarł na emigracji w Londynie 4 czerwca 1960 r.